De start van deze wandeling is bij het station Veenendaal-West. Wanneer je in deze besmettelijke tijden met de auto (in plaats van de trein) komt zijn er ten noorden en ten zuiden van het station parkeergelegenheden. Wij kiezen voor de noordelijke benadering. Via een ruime tunnel gaan wij onder het spoor door en komen oog in oog te staan met dichters. Met een passeerbeweging gaan we om de noordkant van het fameuze Ichthus College heen, maar dan loop ik de dichter Martinus Nijhoff achterna. Waarschijnlijk hoor ik psalmen zingen, maar ik moet de dichter Gerrit Achterberg achterna. Die zong ongetwijfeld ook psalmen. Want ook bij hem hing het geloof in de hanebalken. Achterberg brengt ons naar de Slaperdijk die wij, inmiddels geheel ontwaakt, recht oversteken. Aan de linkerzijde wacht ons een bosstrook, die wij inslaan. Hier worden wij zwijgzaam begroet door kabouters in soorten en in maten. Aan de andere kant van de bosstrook is een bungalowpark van een bekend A-merk. Daar zullen in andere tijden kinderen verblijven, die in een bos uiteraard kabouters willen zien, want er dient wat beleefd te worden in een bos. Evenwijdig aan de Slaperdijk gaan wij naar het zuiden. We komen op het terrein van Landgoed De Laan. Wij worden via een papier aan een boom bekend gemaakt met de aanstaande bomenkap op het landgoed. Deze kap is nodig om het landgoed bij de tijd te brengen en te houden. In oude en vergane tijden hoorde dit gebied bij het Kasteel Amerongen, maar sinds het begin van de vorige eeuw is De Laan overgegaan in andere handen. In de Amerongse kasteeltijd werden lange rechte lanen aangelegd en dat is te merken op onze wandeling.
We passeren een heidegebied en een kleine, zeer kleine, zandverstuiving. Dan betreden we Boswachterij Amerongse Berg. Voor ons ligt het Egelmeer. We lopen er met een bijna complete boog om heen. Wanneer we aan de zuidzijde van het terrein zijn, zien we een bankje en in één oogopslag ook het water van het meer. Het water in het meertje (regenwater!) werd eeuwenlang vastgehouden door een kleileemlaag in een komvorm. Helaas werd ergens in de 19e eeuw door iets of iemand de kleilaag doorbroken, waardoor een gat in de kom ontstond waardoor water wegvloeide. Wij hebben geluk. Er staat nu water in het vennetje. Op de topografische kaart die ik raadpleeg staat het blauw van het vennetje ingetekend noch gekleurd. Wanneer het heel stil is horen we vogels lawaai maken, waardoor het niet meer heel stil is. Meerdere wandelaars lopen achter ons langs. Eén enthousiaste man begint over schaatsen op het Egelmeer. Het meer lijkt mij iets te klein voor een elfstedentocht. Het vennetje was er al in Romeinse tijden en droeg toen de naam Aegil Marum. Wij passeren wat bebouwing, pal langs de route en iets verder van de route. Niet al het onderhoud heeft de moderne tijd bij kunnen houden. Een deel van een lang houten hek ligt plat achterover in de berm. Wij gaan verder en volgen één van de lange rechte lanen. Plots vestigt Wandellief mijn aandacht op een boom en een specht die dan weer links dan weer rechts van de bocht zijn kop uit de beschutting steekt. Na heel wat heen-en-weer-beweeg vertrekt de vogel zonder een tik te hebben uitgedeeld. Aan onze rechterhand wordt een klein villadorp gebouwd. Blijkbaar is in sommige Veenendaalse kringen voldoende geld aanwezig om dergelijke villa’s op een dergelijke plek te laten bouwen. Aan de andere kant van het pad is een Beauty- en Wellnesscentrum. De villabewoners kunnen zo het pad oversteken. We trekken voort naar het noorden en komen op een Fietspad Zonder Naam. We wandelen naamloos tussen Aagje Deken (links) en Staring (rechts) door. Bij een Groene Zone gaan we naar rechts, om aan het einde Vondel (waar werd oprechter trouw, ….) over te steken. We komen langs een klein hospice (met drie bedden). Even verderop brengt een fietspad ons terug naar het station en naar onze trouwe viervoeter.
Een leuke wandeling vanuit de bebouwing het groen in.
Veenendaal Veens Ommetje – Het Egelmeer – 7 kilometer
Willems Wonderlijke Wandelingen 