Kasteelwandeling Cannenburch

Kijk, er zit een hangslot aan de metalen poort.
Kunnen we dan nog wel door de poort?
Ik merkte het slot op toen we er langs reden op weg naar de parkeerplaats van kasteel Cannenburch in Vaassen.
Ik maak al een ontsnappingsroute in mijn hoofd, wanneer wij op pad gaan. Eerst een eindje over het terrein van het kasteelpark. Vlak bij het hek zijn drie mannen, waarvan twee in tenue van het Geldersch Landschap & Kasteelen, bezig met het opladen van takken en het omzagen van een boom. Ik vraag aan één van de mannen, die net op dat moment niets te doen heeft of de poort op slot zit. Hij reageert met de verheugende mededeling dat er een kleine doorgang in de poort zit. Dat blijkt zo te zijn. Aan de linkerzijde is bij nauwlettend kijken een nauw hek in de poort te zien. Deze poort kan open en wij kunnen er door. Ik weet niet of het iedereen gegund is om hier doorheen te komen.

Wij gaan de lange Emmaweg op. Een fietspad en een zandweg en een rij bomen langs ieder zijde. Wanneer we achterom kijken zien we het kasteel liggen. Voorbij Het Hattum komen we op de Niersenseweg, al snel kunnen we de Molenbeek oversteken. We zijn aangekomen in sprengen- en bekengebied en op het terrein van het Kroondomein Het Loo. Dit gebied draagt de naam ‘De Motketen’ en ligt tegen de buurtschap Niersen aan. Het woord ‘Motketen’ wijst op de aanwezigheid van zwijnen, want ‘mot’ is een vrouwelijk zwijn en ‘keten’ is de rustplaats en het leger van een groep zwijnen. Het is nu al een leerzame ochtend. Wat de beken betreft is er nog een goed zichtbaar aardigheidje. Er zijn beken met ijzerrijk water (goed zichtbaar aan de bruinige kleur) en ijzerarm water (helder water). In één beek waar twee soorten water elkaar treffen is zelfs een middenberm geplaatst om de twee waterstromen gescheiden te houden. We komen door het verlaten centrum van Niersen. Er staan een paar huizen, elk huis heeft een omheind erf. Zo kunnen de wroetende zwijnen buiten blijven. De ene bewoner werkt met een heg. Een andere bewoner werkt met stevig gaaswerk en daarbovenop nog een rij prikkeldraden om deze beesten buiten het gazon te houden. Het is Niersen op dit moment niet aan te zien, maar de papieren geschiedenis van deze buurtschap gaat terug tot 1335. De buurtschap (en ook het nabij gelegen Gortel) kennen een lange geschiedenis met de Oranjes die op Het Loo woonden. In 1907 kochten Koningin Wilhelmina en haar man Hendrik de beide buurtschappen met alle gronden er bij (één boer deed niet mee met de verkoop van zijn have en goed). Veel bewoners kwamen in dienst van Het Loo als bosarbeider of als jachtopziener. In Niersen (en ook in Uddel en in Hoog Soeren) liet de koningin een ‘zusterhuis’ bouwen. Hier kwam een verpleegkundige te werken die een soort wijkverpkleegkundige was voor het personeel van de Koninklijke Houtvesterij en voor andere inwoners.
Van Niersen gaan we door een andere deel van De Motketel, we volgen een mooi paadje langs één van de beken. Links van ons ontwaren wij even verder de Galgenberg. Met of zonder tribunalen werden hier mensen opgehangen. Op de heuvel kwam een galg te staan en daar werd op passende wijze afscheid genomen van iemand die zich had misdragen. De hei rondom de Galgenberg baadt in de zon. Vlakbij de Gortelseweg komen wij door een losloopgebied, niet alleen voor mensen maar ook voor honden. We komen terug in de buurt van Het Hattum, nu iets aan de noordkant. Vlakbij de Singelshof nemen wij een pauze, met thee, brood (twee soorten), peer en banaan. Zonder zon wordt het frisjes, maar in de zon begint het snel op te warmen. Een bosgebied bij De Helfterkamp wordt onderworpen aan een grote en ingrijpende hak- en snoeipartij. De paden liggen bezaaid met gesneuvelde takken. En dan … de Cannenburcherweg, die niet naar de Cannenburch gaat. Hier kan dat. Pas over de Hertenkampseweg komen we bij de eerder genoemde poort. De enge poort staat nu open en meerdere mensen wandelen in het park dat bij het kasteel hoort. Een aantal jaren geleden heeft dit kasteelpark een grote opknapbeurt gehad (met een groene facelift en botox). We kunnen het prachtige kasteel van meerdere zijden bewonderen. Er ligt genoeg water om het oude bouwwerk om een directe aanval op de vesting te bemoeilijken.
Aan de voorzijde van het kasteel, net voor de brug, zit nog steeds Marten van Rossum, de oorspronkelijke bouwheer en de naamgever van een LangeAfstandWandelpad, op een bankje. Nu zit hij in het zonnetje. Naast hem is nog plek voor een wandelaar. Hoeveel mensen zijn hier inmiddels naast Marten op de foto gegaan?

De zon schijnt.
De wind is fris.
Wij hebben een mooie wandeling gehad.

Vaassen – Kasteelwandeling Cannenburch – 13 kilometer