Rondom Zuid-Limburg (02)

Om half zeven gaat mijn horloge af. Een koude douche om wakker en fris te worden. Ruud zal om half acht het ontbijt klaar hebben staan. De andere wandelaars schuiven om acht uur aan. Maar eerst mijn rugzak. Hoe heb ik zondagavond al die spullen in mijn rugzak gekregen? Na enige opties verwerkt te hebben past alles weer. Ruud is een wandelaar en fietser. Later deze week gaat hij met een vaste groep wandelen van Maastricht naar Holset. Het ontbijt heeft hij tot in de puntjes verzorgd. Ik vul het gastenboek van Vrienden op de Fiets in, lunchpakket klaarmaken, de andere wandelaars komen binnen en beginnen over mijn bijzondere wandelstok (uit Kenia). Mijn ontbijt zit er op. Ik neem afscheid van Ruud en ga naar Abdij Rolduc waar ik mijn route oppak.

Een lange wandeling met hindernissen. Zo kan ik de tocht wel omschrijven.
Vlak na kasteel Rimburg (zie de foto van de voordeur bovenaan) sla ik linksaf. Vlak voor de brug over de Wurm sla ik rechtsaf, de Zwei-Schlösser-Allee op. De laan is heel smal en minder indrukwekkend dan de naam. Na een paar meter is het pad gebarricadeerd, duidelijk is aangegeven dat ook voetgangers niet ver mogen. Een blik op de kaart wijst mij een eenvoudige omweg. Ik steek de brug (met twee schildpadden) over en plots realiseer ik mij dat Wandellief en ik hier hebben gefietst. Ik stilte denk ik aan haar. Aan de andere zijde van de brug is het Nederlandse Rimburg, het kasteel is Duits. In het centrum sla ik rechtsaf en wandel naar Übach-Palenberg. Aan het begin van het Duitse dorp staat een grote Lidl, hier haal ik een toevoeging op mijn mondvoorraad. Ik steek maar weer eens een brug over en met een neerwaartse draai kom ik langs de rivier op de route.

Net voorbij het recreatiegebied van Übach-Palenberg is het pad geblokkeerd. Een briefje vermeldt dat dit ook geld voor fietsers en wandelaars. De omleiding wijst naar rechts. Ik kijk op de route en zie dat ik even verderop de route weer kan oppakken. Ik wandel naar rechts, bij de spoorlijn naar links, dan weer naar links, maar het bord ‘omleiding’ wijst naar rechts. Wanneer ik die kant uitga moet ik een zeer lange omweg maken. Toch maar naar links waar al snel de hele breedte van de weg gebarricadeerd is. Ik zie een opening en in de verte twee mannen aan het werk op de brug. Ik loop als een echte wandelaar met mijn zwaaiende stok. Eén man ziet mij aankomen en gebaart dat ik niet verder mag. Ik raak aan de praat met hem en vraag of de loopbrug even verderop toegankelijk is. Dat weet hij niet en hij raadpleegt zijn collega. Die is van mening dat die brug is afgesloten. “Waar gaat u naar toe?” vraagt hij. Een eerste scheur in het bolwerk. Ik laat hem mijn route zien die aan de andere kant van de brug verder gaat. “Oh, dan komt u langs de Klangbrücke.” Dat komt mij bekend voor. “Wanneer u hier en daar en zus en zo verder loopt dan slaat u rechts af en dan komt u bij de Klangbrücke. Ik bedank beide mannen hartelijk in mijn beste Duits. Aan de overkant van de Wurm vind ik een mogelijkheid om half via een voortuingrens de barricade te passeren.

Ik ga op weg naar het Willy Dohmenpark. De beroemde Klangbrücke is één van de toegangswegen tot dit park. Wat het bijzondere is van deze Klangbrücke is mij niet duidelijk, want de brug is gesloten. Ik moet op zoek naar een andere ingang. Verderop kom ik een vrouw met hond tegen, aan hen vraag ik wat er aan de hand is met de Klangbrücke. De vrouw antwoordt. De brug is al een paar jaar dicht. Het schijnt dat de planken waarover de voetganger zou kunnen lopen niet goed zijn. In 2009 is de brug geopend en nu al weer jaren dicht. Zij wijst mij de weg naar de hoofdingang van het park. Aangelegd door de ondernemer Willy Dohmen, later met hulp van zijn vriend Josef Schmölders. Het is een oude groeve waar Dohmen zand en grint won. Toen de groeve uitgeput was begon hij een grandioos project door op deze een prachtig park aan te leggen. Met vijvers. Met heuvels. Met kunstwerken. Met kleuren en nog meer kleuren. Met replica’s uit de culturen van de Maya, Azteken en Inca. Deze plek is zeer de moeite waard. Wanneer tegenover het kantoorgebouw van de firma het park verlaat hangt aan de poort een mededeling in vier talen. Mededeling over vandalisme, over sluitingstijden, over electronische vergrendelingen. De vier talen zijn Duits, Nederlands, Engels en Turks.

Een flink deel van mijn wandeling gaat over de Teverener Heide, een uitgestrekt natuurgebied op Duitse grond. Fietsers en wandelaars brengen hier tijd in de hitte door. Kort na mijn pauze in dit gebied kom ik drie wandelaars tegen. Een man, een vrouw, een man. De voorste man begint mij uitbundig te groeten en steekt een heel verhaal af tegen mij in het Duits. Iets over de Paulinenberg (o.i.d.). Ik moet hem wazig hebben aangekeken (het was zeer warm). Dan vraagt hij of ik dan een dubbelganger heb die hij dan gisteren zou hebben gezien? Dan last hij de naam ‘Aachen’ vallen. Ik erken dat ik gisteren van Aachen naar Herzogenrath heb gewandeld. We zijn er uit. Wij hebben elkaar (in ieder geval hij mij) gisteren gezien. Vandaag weer. Bij het afscheid zeg ik: “Bis Morgen.”

Schinveld lijkt mij een een geschikt dorp om een maaltijd te nemen. Beij de Tant lukt dat. Een paar boodschappen bij de Plus en dan door naar Gangelt. In een bosgebied kom ik twee Schotse Hooglanders tegen. Mevrouw ligt half op het pad aan de rechterkant, meneer ligt half op het pad aan de linkerkant, een enkele meter verderop. Een afstand van 25 meter houden lukt mij niet, dus ik laveer tussen het echtpaar door. Nog even doorzetten en dan verlaat ik de route en loop Gangelt binnen, langs het gemeentehuis, door de oude stadspoort en dan ben ik op mijn slaapadres.

Een wandeling rondom Zuid-Limburg (02) : Herzogenrath – Schinveld – 28 kilometer

Deze wandeling staat in :
Alex Buis
Een wandeling rondom Zuid-Limburg
Uitgeverij Gegarandeerd Onregelmatig 2017
Deze wandelgids bestellen kan hier.