Hebben wij hier eerder gewandeld?
Of hebben we toen die wandeling op het allerlaatste moment afgeblazen?
En wat was er toen aan de hand?
We weten het niet goed meer.
In onze onwetendheid gaan wij nu wel op pad.
Onder de ereboog van Speelbos de Gagel door.
Het eerste deel van onze tocht gaat door de Noordelijke Stadsrand (het grenst hier aan Overvecht-Noord). Vanaf de hoogbouw kijk je neer op het groen en op andere kleuren. Achter een manege staat een wit paard achteloos geparkeerd tegen een boom. Het is een kunstpaard. Wanneer je niet het geld hebt voor de aanschaf en het onderhoud van een paard kun je altijd de aanschaf van een kunstpaard overwegen en deze dan in de gang parkeren. Over een fietser- en voetgangerbrug steken wij niet alleen de Gageldreef over, maar ook de drukke Karl Marxdreef, waarna wij door een smalle strook publiek groen tussen bebouwing en dreef optrekken naar het Henri Dunantplein, dat zich heeft ontwikkeld tot een rotonde. Vanaf hier gaan wij het Gagelbos in. Wij zijn lang niet de enigen die zich op deze frisse morgen in bos en park begeven. Hoe druk zal het wel niet zijn op een zonnige zomerse dag. Dan zal dit gebied een overloopgebied voor Utrecht zijn. Forellenvijvers liggen rimpeloos te water, hier en daar een restje ijs. Op de skatebaan is één jongeman in de weer met zijn skateboard. Zijn fiets leunt tegen een boom. Stille wateren hebben diepe gronden. Hier zijn slechts ondiepten. Of is dit een plaatsbepaling voor de inwoners van de Utrechtse wijk Ondiep? Wij gaan verder langs wateren en smalle groenstroken in dit polderland. Fort Ruigenhoek passeren wij en zien wij liggen aan de overzijde van de gracht. Verder gaat onze tocht, maar niet nadat wij onder toezicht van bunkers en restanten van bunkers een korte pauze hebben genomen. Een passerende vrouw geniet van de zon, maar merkt wel op dat zij net terug is van vakantie in Spanje. Daar was nog meer zonneschijn. Onze boterham smaakt er niet minder om.
Er volgt nu een gedeelte met lange rechte paden, al dan niet geasfalteerd. We zijn een reiger met een kikker in de bek (nog niet in de keel), grazende zwanen, ganzen, futen, zeldzame honden. Van de Ruigenhoek lopen we in een lange lijn naar de Kooijdijk, vandaar hebben wij zicht op een kerktoren van Westbroek. Langs geknotte wilgen en over drassige paden gaan we in zuidoostelijke richting, parallel aan de Achttienhovensche Vaart, die wij achter de bossages net niet kunnen zien. Wij komen uit bij Fort De Gagel, we lopen een rondje om het Fort, dat wil zeggen een bijna-rondje, want een heel rondje lukt niet. In het Fort zit een eet- en drinkgelegenheid, laat ik ook niet onvermeld laten dat hier ook een toiletfaciliteit is. Wandellief loopt naar de deur die toegang verschaft tot de gelegenheid, waar zij koffie (décaf, graag) kan krijgen en ik warme chocolademelk, verder zijn nog te noemen twee broodjes. Het smaakt ons goed. Via een andere brug dan die waarover wij ons toegang verschaften tot het Forteiland nemen wij afscheid van het Fort. Het is nog maar een korte weg naar de parkeerplaats. Daar is het einde van onze wandeling. Mooi voor alle seizoenen
Utrecht – Trage Tocht Noorderpark – 11.2 kilometer
Willems Wonderlijke Wandelingen 