In de uiterwaarden van de Neder-Rijn, nabij het dorp Doorwerth, ligt kasteel Doorwerth. De oorspronkelijk middeleeuwse burcht werd hier strategisch gebouwd op een oeverwal langs de rivier. Omgeven door drassig gebied was het goed verdedigbaar en kon in de gaten worden gehouden wie en wat er langskwam over de rivier. Inkomsten verkreeg het kasteel door tol te heffen van het passerende scheepvaartverkeer. Al in 1260 werd het kasteel voor het eerst beschreven. In dat jaar werd het nog houten kasteel, dat gebouwd was in opdracht van heer Berend van Dorenweerd, belegerd door de troepen van de bisschop van Utrecht en in brand gestoken. Zijn opvolger Hendric van Dorenweerd liet op dezelfde plaats een stenen kasteel bouwen in de vorm van rechthoekige woontoren of zaalburcht. Hiervan resteert de huidige oostvleugel van het kasteel. De zaalburcht had 1,2 meter dikke muren en was oorspronkelijk omgeven door water. Voor de metselstenen kon gebruik worden gemaakt van de aanwezige klei in de uiterwaarden. Aangenomen wordt dat deze werden gebakken in steenovens die vlak bij het kasteel lagen. In de loop van opvolgende generaties werd het kasteel verder uitgebreid. De hoofdburcht groeide tot vier vleugels rond een binnenplein. Op de voorburcht werden een poortgebouw, koetshuis en stallen gebouwd. Zijn grootste omvang bereikte de heerlijkheid Doorwerth in de zeventiende eeuw.
