bushalte Dorp, Oosthuizen Provinciale weg Oosthuizen
Coördinaten:
52°34’42” N 4°59’54” E
NIET TOEGANKELIJK TIJDENS BROEDSEIZOEN (15 maart - 15 juni).
De Trage Tocht van Oosthuizen naar Edam is een route voor doordouwers: je volgt maar liefst 10 kilometer de kustlijn van het IJsselmeer. Buiten het dorp Oosthuizen steken we de spoorlijn over en vlak voor Warder stappen we de weilanden in. We volgen de grillige slootkant richting Molen De Breek, die al vanuit de verte zichtbaar is. Onderweg zorgen twee touwpontjes voor extra vermaak. De Etersheimerbraak is echt een bijzondere plek. Hier is niet alleen de veenpolder drooggemalen, maar ook het binnenmeertje dat bij een dijkdoorbraak is ontstaan. Kijk eens hoe diep de polder achter de molen is: - 3,8 m N.A.P. We lopen om de diepe polder heen naar het dorpje Etersheim, waar de onderwijzer C.J. Kieviet zich liet inspireren tot de verhalen van Dik Trom. Op de voormalige Zuiderzeedijk maken we eerst een ommetje door buitenpolder De Oosterkoog, tegenwoordig een schitterend natuurgebied, favoriet bij grutto's wulpen en kievieten. Dan volgt de grasdijk naar Edam. Je zult verbaasd staan van de vele details op het water, in polder De Zeevang en dichtbij op de dijk. Onderweg passeren we enkele schelpenstrandjes met nonnetjes en strandgapers, een warme herinnering aan de Zuiderzee. Over het sluitstuk Edam hoeft niet veel te worden gezegd, gewoon prachtig.
Routebeschrijving en kaart: neem op je wandeling altijd een routebeschrijving en een topografische kaart van Wandelzoekpagina mee. Beide vullen elkaar aan. Als de een niet klopt, kun je terugvallen op de ander. Laatste versie: controleer voordat je gaat wandelen even of je de laatste versie van de pdf hebt. De versiedatum vind je onder het kaartje.
Deze tocht liep ik op 23 juli 2019. Het stuk tussen Oosthuizen en de oever van het IJsselmeer levert weinig problemen op zij het dat je rekening moet met kuddes koeien op de weiden waar je over heen wandelt en die aanvankelijk schichtig en daarna voorzichtig nieuwsgierig reageren op voorbijgangers.
Het traject van iets ten zuiden van Schardam over de Noorder IJ- en Zeedijk naar Edam is een ander paar mouwen. Het boekje van Wim Huijser & Rob Wolfs wijst doordouwers als doelgroep ervan aan. En om de betekenis van die waarschuwing te verduidelijken geef ik mijn ervaringen met deze tocht. Grote stukken van de route zijn verwilderd. De dijk is dan overwoekerd met struikgewas, distels, brandnetels, koren en wilde grassen. En vooral die laatsten 'ontstrikken' de veters van mijn schoenen om de haverklap. Met het oog op de distels en de brandnetels is het dragen van een lange broek of andere beenbescherming aangeraden. En voor grote delen delen van de wandeling over de dijk is geen pad te ontwaren. Het enige spoor erover is gevormd door schapen die op zoek naar voedsel over de dijk trekken. De tocht op de dijk krijgt her en der door het vee dat er wordt geweid en klein wild een beetje het karakter van een expeditie. En de hekken die deze weigebieden afbakenen zijn vaak moeilijk te passeren omdat ze verwaarloosd en gammel zijn of vervangen door hekwerk zonder 'overstapjes'. Bovendien is een stuk dijk afgezet voor werkzaamheden (zie www.markermeerdijken.nl). Bij al die obstakels is er de mogelijkheid uit te wijken naar de asfaltweg die aan de landzijde parallel aan de dijk loopt. Maar een en ander vertraagt behoorlijk.
De weidsheid van het IJsselmeer vanaf de hoge dijk maakt deze tocht groots. En de aankomst in het verstilde Edam vormt een fraaie bekroning daarvan.
Steven Smits
