Etappe 3 loopt door het overgangsgebied van het Maasdal naar de zuidgrens van het ooit zeer uitgestrekte en woeste Peelgebied. Je treft er een paar kleine Peelrestanten aan: Grote en Kleine Moost en Waterbloem. Vanuit Roggel volg je de gelijknamige beek richting Kirkelsberg, een stuifzandgebied met een hoge top. (Ben wel gewaarschuwd en kom er niet in de nacht voor St. Jan op 24 juni, want wie dan de avondmannekes van Kirkelsberg hoort zingen zal spoedig sterven). Na de hoge zandduin daal je een flink eind en kom je in natuurgebied Waterbloem, een oase van rust. Oorspronkelijk was het een waterrijk gebied, maar na de ontginning voor de landbouw en productie van hout is het flink ontwaterd en verdroogd. Nu wordt weer ingezet op vernatting. Waterbloem is geologisch gezien een bijzonder natuurgebied omdat het een afwijkende waterhuishouding heeft t.o.v. alle andere gebieden bij de Peelrandbreuk: hoog is hier namelijk droog en laag is nat. Dat is in andere gebieden bij de Peelrandbreuk net omgekeerd. Na Waterbloem kom je op een kruising van vier kanalen. Eén daarvan is de Noordervaart, onderdeel van een groots project van Napoleon begin 19e eeuw. Hij wilde de Schelde, Maas en Rijn met elkaar verbinden maar dat is er nooit van gekomen. De kanalen werden in de bloeiende periode van de turfhandel gebruikt om turf en water af te voeren. Na een lang maar fraai pad langs het Kanaal van Deurne kom je uit bij Café de Siem, het einde van deze etappe. Een mooi moment om af te sluiten met een gedicht van Harrie Vermeulen uit Heibloem dat je onderweg aan de waterkant kunt lezen:
'Met goed gelapte schoenen, betreed de zeven moeren, waaroover enen mensch nauwelijks kon gaen. Vint rust aen den waterkant, waer palingh, snoek, boterbloem langh hebben bestaen'.
