Dit is een Knopenrondje voor iedereen die even weg van alles wil, op zoek naar rust en ruimte. Als de heide in juli begint te bloeien en het Mantingerveld roze en paars kleurt is het gebied op haar mooist. Vanaf de kleine parkeerplaats staan we binnen enkele ogenblikken al oog in oog met het Mantingerveld. Weidse, woeste grond zover het oog kan kijken. We wandelen richting het zuiden met links nattig land met velden pitrus, rechts hoger gelegen, drogere grond met heide. Kijk hier uit naar ringslangen! Na een flink stuk rechtdoor slaan we af, een smalle bosstrook in, over een onverhard pad en rond een visvijver. Daarna leidt een prachtig, onverhard karrenspoor ons over het Mantingerzand. Een uitgestrekt heidegebied met indrukwekkende, solitaire vliegdennen en eikenbomen. Waar je ook kijkt, het uitzicht is naar alle kanten even mooi. Luister of je de veldleeuwerik hoort! Als de bosrand dichterbij komt, staan er ook de eerste jeneverbesstruiken. Dat worden er snel meer en meer, tot we over een smal paadje door een echt bos van jeneverbessenstruiken lopen. Na een laatste blik op de heide kondigt de bewoonde wereld zich dan al weer aan. In de tuin van de Voscheheugte is het bij mooi weer goed toeven. Nog even over een mooi graspad door de velden en we zijn weer terug op ons uitgangspunt.
