Je kan het je bijna niet voorstellen als je er wandelt, maar tot 2014 bestond het natuurgebied 't Roegwold nog niet. 't Roegwold en het Dannemeer zijn in 2014 kunstmatig aangelegd en vormen vandaag de dag een uniek natuurgebied in Groningen. Het Knopenrondje start meteen met een opvallende verschijning in het Dannemeer; het zogenaamde knuppelpad. Over een vlonder van ruim 750 meter lang doorkruis je een stuk van het meer en kun je halverwege op een bankje pauzeren. Een betonnen fiets- en wandelpad leidt je dwars door 't Roegwold met aan beide kanten een fantastisch uitzicht over de waterpartijen. Deze wandeling is een feest voor vogelliefhebbers, je kunt hier vogels als de rietzanger, blauwborst, de snor en zelfs de zeearend spotten. Over een grasdijk, die overgaat in een verharde weg, wandelen we het buurtschap Denemarken in en al snel zijn we terug in 't Roegwold. De liefhebber kan nogmaals over het knuppelpad lopen om het Knopenrondje in stijl af te sluiten.
Reacties
Geef reactie
Een avontuurlijke wandeling in een uitgestrekt gezond natuurgebied.
Henk Jsz ES, 13-07-2025
Donderdag 10-07-2025 heb ik het knopenrondje 't Roegwold vanuit Schildwolde gelopen. Bus 178 bracht mij ondanks de dienstregeling volgens de Zomertijd in een 20 minuten van Appingedam naar de Hoofdweg 51. Vandaar had ik al ingeschat dat de aanlooproute naar de parkeerplaats van het knuppelpad zo'n 3 kwartier kuieren zou duren. Langs het eerste deel van het verharde Dannermeerpad staan de wat luxere uitvoering van woonkasteeltjes met flinke woonerven erom heen. Dan wandel je een half uur in de wijde wereld zonder enige bewoning. Tarwevelden-maisvelden en braak liggende stukken grond wisselen elkaar af. Overgebleven hopen aarde en vergraven sloten hebben van deze braakliggende terreinen een reliëf ruig landschap gecreëerd, die door de natuur met verschillende veldplanten zijn begroeid. Jacobskruiskruid zijn de gele Highlights in het groen, afgewisseld met zuring, wilgenroosjes en andere wilde veldbloemen. Op een hoogte zie ik het silhouet van een roofvogel zitten en even later de bijbehorende buizerd die met z'n brede spanwijdte van vleugels overvliegt.. Na een koffiestop aan één van de aanwezige picknicktafels, ben ik begonnen aan het Vlonderavontuur door het Dannermeer. In de rietkraag zie ik grote Lisdoddes, bloeien een moerasminnende en beschermde plant in een zuurstofrijke omgeving. Dit knuppelpad dwars door het Dannermeer met een lengte van zo'n 800 meter heeft gelukkig een rustpunt op ongeveer de helft in de vorm van een klein eilandje met een houten bank van de SBB. Dit knuppelpad heeft een breedte van ongeveer één meter en dat is niet extreem breed en door het kabbelende water onder het houten pad door heb je het idee dat je over het water loopt. Het was een geluk dat ik hier ruim op tijd was, dat het knuppelpad éénrichtingverkeer is, het weer bewolkt maar rustig was en ik niet door vlotte achtervolgers gemaand werd om aan de kant te gaan. Met de nodige voorzichtigheid en een merkbare verhoging van de hartslag heb ik dit avontuur tot een goed einde gebracht. Volgens het plattegrondje had ik aan het eind paalnummer 40 aan moeten treffen. Hier staat alleen een aanwijzing dat je naar links moet gaan. Dan loop je over een fietspad die overgaat in een asfaltweg. Opvallend is dat ik in de bermen volop weegbree, witte- en rode klaver zie groeien. Een teken dat je je ver van industrie, verkeer en megastallen bevindt en de lucht bijzonder schoon is. Na enige tijd kom ik uit op de Westerpaauwenweg met geen richting aanduiding. Bij een boerderij vraag ik toch maar eens opheldering, ik moet blijkbaar iets gemist hebben, maar wie het weet mag het zeggen. Gelukkig kan ik deze weg langs het afwateringskanaal vervolgen en pas bij de 2e brug zie ik paalnummer 41 de juiste richting aangeven nl. linksaf over het kanaal naar nr. 33. Nu loop ik door het gehucht Denemarken heen. De rust en de natuur, met veel overvliegende ganzen en het waterrijke ondergelopen land in de nabijheid, maakt veel goed om langs de lange rechte stukken asfaltweg te wandelen. Dan wordt het begin van de wandeling weer bereikt. Er zijn veel vogels op grote afstand waar te nemen, maar niet te herkennen. Voor de vogelliefhebbers is dit een eldorado, maar om deze te kunnen spotten heb je een vogelkijker wel nodig. In de verte zie ik nieuwe wandelaars met een grotere pas het eilandje in het meer verlaten. Na afloop naar de Hoofdweg, kan ik met bus 178 via overstap bij het UMCG en een iets langere reis teugkeren naar het busstation te A. Wandelgroet uit Appingedam, Henk
Voorzichtigheid is de moeder van de porseleinkast, (spreekwoord uit het Duits vertaald.)
Henk Jsz ES, 13-07-2025
Wellicht wat overdreven, maar geen mens is gelijk en waar de één nergens geen gevaar in ziet, zal de ander overdreven voorzichtig zijn en daartussenin zijn er nog vele mensen die met gevarieerde gevoelens iets avontuurlijks ondernemen. Met betrekking tot het belopen van het knuppelpad is het naar mij lijkt verstandig om met een aantal zaken rekening te houden.Het weer: Als het behoorlijk waait kun je je voorstellen dat je in combinatie met het klotsende water onder je, je behoorlijk onstabiel voelt en je ook niet erg stabiel loopt. Met onweer vorm je het hoogste punt bij zo'n wateroppervlakte. Je kunt als je bij voorgaande argumenten, je niet prettig voelt, niet halverwege terug gaan lopen want het is een éénrichtingverkeer pad. Dan maar afzien van het avontuur. Ook bij extreme warmte is er totaal geen beschutting en in combinatie met het water zou je wel eens overhit kunnen raken.Solo lopen: Het is een beetje onverstandig om dit knuppelpad alleen te gaan lopen. Je bent in de wijde wereld, ver van bewoning en mensen. Door duizeligheid, struikelen of verstappen kun je heel gemakkelijk van de vlonder afkukelen. Wellicht is het een meter diep , maar je weet niet of de ondergrond stevig is of veenachtig en hoe kom je weer op de vlonder. Wandelgroet uit Appingedam, Henk
Geef reactie
