Een typisch Veluws Rondje met de bekende ingrediënten van gecombineerd loof- en naaldbomenbos, een vennetje en een heideveld. Maar ook vol verwijzingen naar het verleden. Meest bijzonder is wel de open eeuwenoude enclave Boeschoten. We lopen even over de Harderwijker Karweg en komen al snel bij een verstild gelegen vennetje, het Watersemeer, voorheen Watergraafsmeertje, een kwetsbare oase die beschermd wordt voor plant en dier. Langs de rand van de Boeschoterheide hebben we mooi zicht over het licht glooiende heideveld met verspreid staande vliegdennen en jeneverbessen. Het is maar een schamel restant van wat tot ca. 1950 de Garderense Heide was. Op oude topografische kaarten is te zien 'Staatsboschbeheer' hier vlakbij al sinds 1910 een 'Kweekerij' had. Van hieruit werd de meeste heide langzamerhand ontgonnen tot bos. We passeren een van de vele grafheuvels die in het gebied Bergsham liggen, zo genoemd naar de 54 meter hoge Hamberg aan de noordkant. Voordat het gebied bebost werd, was dit een van de mooiste uitkijkpunten van de noordelijke Veluwe, waar bij helder weer de Zuiderzee te zien was. Na een omtrekkende beweging komen we bij de open velden van landgoed Klein Boeschoten. Het bestaat uit een erf met een boerderij, twee schaapskooien en een hooibergje, omringd door monumentale eiken, akkers en daaromheen oud eikenbos. Even verder, net buiten het landgoed, ligt bij een kruispunt van zandwegen nog een schaapskooi die door Staatsbosbeheer wordt verhuurd. Een mooie plek om te pauzeren. De naam Boeschoten zou ontstaan zijn uit 'boede' (eenvoudige hut) en 'schoten' (omheinen of afscheiden). Het laatste deel van de wandeling gaat over bospaden terug naar de parkeerplaats.
