Den Hoorn ligt op een stuwwal van keileem te midden van het lager gelegen land. Niet altijd heeft dit dorp zo geheten en op deze plek gelegen. Door de Allerheiligenvloed in 1170 werd Texel een eiland en ontstond het Marsdiep. Aan de zuidkust schuurde de zee langs de stuwwal waardoor een klif ontstond. Op deze veilige plek vestigden zich vissers en handelaren en ontstond het dorpje Het Clijf. Vanaf 1300 kwam door verzanding het dorp verder van het water te liggen en stichtten de bewoners zuidwaarts een nieuw dorp: Den Horn, dat later Oude Hoorn werd genoemd. Door de ligging aan de ingang van het Marsdiep werd het een belangrijke handelsplaats. Er woonden loodsen, vissers en boeren. Tijdens de Hollands-Friese Oorlog kozen de inwoners voor de Hollanders die zij als klant hadden. Dat wekte de woede van de Friezen op die zeerovers uit de Oostzee inhuurden om de plaats te verwoesten. De overlevenden vluchtten terug naar het noordelijk gelegen Het Clijf. Vanaf die tijd kreeg Het Clijf de naam "Den Hoorn". Als je vanaf de veerpont de duinenrij over gaat, laat je de drukte van het op- en afrijdend verkeer al snel achter je. Voor je glinstert de Mokbaai, bij eb een modderige vlakte vol vogels, bij vloed een binnenzee waar grote sterns naar visjes duiken. We wandelen langs de noordzijde en krijgen rechts zicht op Den Hoorn. Via een camping komen we uit bij het Loodsmansduin. Over de Klif lopen we Den Hoorn binnen en klimmen bij de Hoge Achterweg de keileembult op. Links ligt het karakteristieke kerkje met zijn witte toren. Rechts kijk je neer op de daken van het lager gelegen dorp. Na bezoekboerderij Novalishoeve lopen we een deel van het polderpad en brengt een kronkelig weggetje ons naar de oude zeedijk. We passeren het herstelde sluisje en het voormalige haventje van Den Hoorn. Terug naar de veerboot pakken we nog even een stukje natuurreservaat met bloeiende orchissen mee.
